84. Like the oozing of honey....

Verse 84

கானமற்ற காட்டகத்தில் வெந்தெழுந்த நீறுபோல்

ஞானம்உற்ற நெஞ்சகத்தில் வல்லதேதும் இல்லையே

ஊனமற்ற சோதியோடு உணர்வுசேர்ந்து அடங்கினால்

தேன் அகத்தின் ஊறல்போல தெளிந்ததே சிவாயமே

Translation:

Like the ash that arose from the burnt-down forest,

There is no evil in the heart that has wisdom,

If consciousness joins the effulgence that is pure,

It is civāyam which clarifies like the spring/oozing from the house of honey.

Commentary:

Realized souls are free from evil qualities like hatred, anger and desire.  Their austerities burn away all these evil qualities.  Civavākkiyar equates this to the ash that remains from a forest fire.  A fire in the forest occurs naturally.  No one tends it or puts it out.  It stops on its own accord.  The area it burns down is enormous.  Similarly, true realization burns down all that is bad in a person.  Its actions occur naturally and the bad qualities removed are countless.  The ash covers the fire which stays underneath for a while.  Similarly, the austerities wait for any evil quality to rise again so that it could also be destroyed. 

A soul that is free from evil qualities joins the Universal Consciousness.  At this stage, ambrosia that confers eternal life pours down from sahasrara cakra.  The sahasrara is referred to as the house of honey.  Honey oozes from the comb when it is full.  Here the state of fullness makes the ambrosia flow down.

     ஞானிகளிடம் பொறாமை, கோபம், ஆசை போன்ற தீய குணங்கள் இருப்பதில்லை.  அவர்களது சாதனை அந்த தீய குணங்களை எரித்துவிடுகிறது. சிவவாக்கியர் இதை காட்டுத்தீக்குப் பிறகு இருக்கும் சாம்பல் என்று கூறுகிறார்.  காட்டுத்தீ தானாக எழும்புகிறது. அதை ஒருவரும் மூட்டுவதில்லை, அணைப்பதில்லை.  அது எரிக்கும் பரப்பளவு மிகப்பெரியது.  அதன் சாம்பல் கீழே கனன்று கொண்டிருக்கும் தீயை மூடிக்கொண்டிருக்கும். அதேபோல் ஞானினியின் அனுஷ்டானங்கள் மீண்டும் எழும் தீயகுணங்களையும் எரித்துவிடும்.

      தீயகுணங்கள் இல்லாமல் இருக்கும் ஒரு ஆத்மா பரவுணர்வு பெற்றிருக்கும். அப்பொழுது சஹாஸ்ராரத்திலிருந்து அமிர்தம் கீழ்நோக்கி ஓடும்.  அந்த பூரணநிலை அமிர்த ஒழுக்கை ஏற்படுத்தும்.

83. Neelakanta nitya kalayana

Verse 83

பாடுகின்ற உம்பருக்கு ஆடுபாதம் உன்னியே

பழுதிலாத கர்ம கூட்டம் இட்ட எங்கள் பரமனே

நீடுசெம்பொன் அம்பலத்துள் ஆடுகொண்ட அப்பனே

நீலகண்ட காலகண்ட நித்தியகல் லியாணனே

Translation:

Contemplating on the dancing feet the otuvars* are singing,

Our Lord who created the faultless karmic group

Father, who dances in the golden arena,

Blue-throated, destroyer of Yama, the eternally auspicious One.

*otuvars- they are people employed in Saiva temples and monastries to recite sacred Tamil hymns.

Commentary:

This verse is in praise of the Lord Nataraja, the dancing form of Śiva.  The concept of Nataraja has been explained by several great souls.  The Dance of the Divine represents the eternal movement of the universe.  In Kashmir Saivism this concept is called spanda.  The universe set in motion by the dance starts the manifestation.  The circle of flames around Śiva represents energy in the purest form.  It is also the symbol of aum , the basic sound of creation.  The dwarf under Siva’s foot represents ignorance.  The drum in his hand represents nāda or the source of the audible universe. 

The blue throat of Siva represents change in the direction of flow of semen which confers realization.  This realization confers eternal life.  Hence, the Ultimate Reality is called the destroyer of Yama or Kāla, the limitation of time.

            The term “faultless karmic group’ in the second line indicates both, actions that do not have an associated fruit or group of great souls whose actions go beyond the cycle of karma and its fruit.  Such actions are called nishkama karma or actions performed without any attachment to the action, its benefit or the feeling of doership.

            இப்பாடலில் ஆடலரசனான நடராஜர் போற்றப்படுகிறார்.  நடராஜரின் தாண்டவம் பல இடங்களில் விளக்கப்பட்டுள்ளது.  அவரது நடனம் உலகின் இருப்பைக் குறிக்கின்றது.  காஷ்மீர் சைவத்தில் இது ஸ்பந்தா எனப்படுகிறது.  சிவனைச் சுற்றியுள்ள நெருப்பு தூய சக்தியைக் குறிக்கிறது.  அது ஓம் என்னும் முதலெழுத்தைக் குறிக்கும்.  இறைவனது காலடியில் இருக்கும் அசுரன் அறியாமையைக் குறிக்கிறான்.  அவரது கையிலுள்ள மத்தளம் நாதத்தையும் அவரது நீல கண்டம் ஞானத்தைத் தரும் விந்து மடைமாற்றத்தைக் குறிக்கும்.  இவ்வாறு நடராஜர் காலதகனம் செய்வது காட்டப்படுகிறது.  அதனால் அவர் யமனை அழித்தவர் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

     இரண்டாம் வரியிலுள்ள “பழுதிலாத கர்ம கூட்டம் இட்ட எங்கள் பரமனே” என்பது குற்றமற்ற கர்மங்களையும் அத்தகைய கர்மங்களைச் செய்வர்களையும் குறிக்கும்.  பொதுவாக எந்த ஒரு கர்மமும் ஒரு பலனைக் கொடுக்கும். நற்கர்மங்கள் புண்ணியத்தையும் தீய கர்மங்கள் பாவத்தையும் தரும். ஆனால் நிஷ்காம கர்மம் என்பது பலனுடன் தொடர்பில்லாத கர்மம்.  அத்தகைய கர்மத்தைச் செய்பவர் தான் கர்மத்தைச் செய்கிறேன், அதன் பலனை அனுபவிக்கின்றேன், அந்த கர்மம் என்னுடையது என்ற எண்ணங்களைவிட்டுவிட்டு அக்கர்மத்தைச் செய்வார்.  அத்தகைய கர்மமே பழுதில்லாத கர்மம்.