82. The wealth is for the wife only...

மாடு கன்று செல்வமும் மனைவி மைந்தர் மகிழவே

மாடமாளி கைப்புறத்தில் வாழுகின்ற நாளிலே

ஓடிவந்து காலதூதர் சடுதியாக மோதவே

உடல்கிடந்து உயிர்கழன்ற உண்மைகண்டும் உணர்கிலீர்

Translation:

Cow, calf and riches are for the happiness of wife and offspring,

During the days living in the mansion,

When the messengers of death come and collide with (you) quickly,

Even after seeing the truth of life loosening out while body remains, you do not realize.

Commentary:

One works very hard to accumulate wealth.  He thinks that he is doing it for his own good life.  That is not entirely true.  More than the person who is working hard earning it, it is only the people around him, his family who enjoy the riches.  All these relationships are only through the body.  Once the body falls there are no relationships.  There is no one who is your father, your mother, your wife or your son.  This verse reminds us of the story of Valmiki who was a wayside robber.  Saint Narada asked him the reason for his deplorable life.  Valmiki said that it was for the welfare of his family.  When Narada asked him to check with his family who are enjoying his plunders if they are willing to share the sin that comes along with the riches, Valmiki was shocked to find that none of his family members were willing to share it with him.  This led him to the spiritual path. 

Civavākkiyar conveys the same idea in this verse.  He says that one may work very hard to earn riches for his family but when the guards of Yama come knocking at the door none of these relationships will persist.

ஒருவர் வாழ்க்கையில் மிகக் கடுமையாக உழைத்து பொருளைத் தேடுகிறார்.  அதனால் தான் இன்பவாழ்க்கை வாழப்போவதாக எண்ணுகிறார்.  உண்மையில் அவர் சேர்த்த செல்வத்தை அனுபவிப்பது அவரது மனைவியும் மக்களுமே. வால்மீகியின் வாழ்க்கைக் கதையே இதற்கு உதாரணம்.  வால்மீகி முதலில் ஒரு வழிப்பறிக் கொள்ளையராக இருந்தார்.  தனது மனைவியையும் மக்களையும் காப்பாற்ற அவர் கொலையிலும் கொள்ளையிலும் ஈடுபட்டார். ஒருமுறை அவர் இருந்த காட்டிற்கு வந்த நாரதர் அவரிடம் அவரது செயலுக்கான பாவத்தை அவரது மனைவியும் மக்களும் பகிர்ந்துகொள்வர்களா என்று கேட்டார்.  வால்மீகியும் தனது மனைவியும் மக்களிடம் அக்கேள்வியைக் கேட்டபோது பாவத்தை ஏற்றுக்கொள்ள அவர்கள் தயாராக இல்லை என்பதை அறிந்தார். அந்த நொடியே அவர் தனது பழைய வாழ்க்கையை விட்டுவிட்டு ராம நாம ஜபத்தை மேற்கொள்ளலானார். 

இப்பாடலில் சிவவாக்கியர் அந்த கருத்தையே விளக்குகிறார். பாடுபட்டுத் தேடிய பணத்தைஅனுபவிக்கும் மனைவியும் சுற்றத்தாரும் காலதேவன் வந்து கதவைத் தட்டும்போது அந்த இடத்தைவிட்டு ஓடிவிடுவர்.

81. Dancing with the maiden becoming one and two...

Verse 81

ஒக்கவந்து மாதுடன் செறிந்திடத்தில் அழகியே

ஒருவராகி இருவராகி இளமைபெற்ற ஊரிலே

அக்கணிந்து கொன்றைசூடி அம்பலத்தில் ஆடுவார்

அஞ்செழுத்தை ஓதிடில் அனேக பாவம் அகலுமே

                   

Translation:

If the five letters of the dancer of the arena who-

Adorns the konrai flower and rudraksha,

Dances along with the beautiful maiden, in the town, becoming one and two-

Are uttered, plentitude of sins will go away.

Commentary:

The supreme consciousness is Parama Śiva, the undifferentiated supreme being.  First, Parama Śiva becomes ParaŚiva and Śakti, the inactive and active parts of the Supreme.  These states are equivalent to Parama Śiva as they are pure manifestations. The newly emerged ParaŚiva and Śakti start the sequence of manifestation in this world (in the place where they are young).  This is creation.  If one understands this and utters the five letters, namacivaya, of ParaŚiva who is dancing (thus depicting both active and inactive states of the Divine) Civavākkiyar says that all the sins will go away.

The Divine dances with rudraksha beads on its neck and with the konṛai flowers (Cassia Fistula) on its hair as Śiva.  Rudraksha is called “tears of Siva”.  Aksha also refers to the fifty one letters of the Sanskrit lexicon starting from A to ksha.  Rudraksha is said to have the capacity to store spiritual energy.

The five letters na-ma-ci-va-ya refers to this Divine Principle.  Utterance of these five letters will make any sin vanish. 

80. All that are perceived are maya

Verse 80

மிக்கசெல்வம் நீர்படைத்த விறகுமேவிப் பாவிகாள்

விறகுடன் கொளுத்திமேனி வெந்துபோவது அறிகிலீர்

மக்கள் பெண்டிர் சுற்றம் என்று மாயைகாணும் இவையெலாம்

மறலி வந்து அழைத்தபோது வந்துகூடலாகுமே

Translation:

The sinners who have vast wealth, spreading over the firewood,

The body along with the firewood is burned- you do not know this,

Offspring, wife, relatives, all these perceived are only maya,

When the Lord of death comes calling, is it possible to be with them?

Commentary:

            In this verse, Civavākkiyar says that the body is ephemeral.  No relationship that exists in this world, wife, children, relatives etc will come with one at the time of death.  Sri Sankaracharya in his song “Baja Govindam” says the same. The wife will get scared of the body that she lived with so far, the sons will be fighting for the wealth and the relatives will not care when one loses status in this world, which is as good as dying. He says that, hence, one should sing the praise of the Lord.  Here Civavākkiyar says the same.  He says that everything perceived in this world as one’s possession is only a delusion.  They are short-lived associations that do not last forever.  The only relationship that lasts is that with the Divine.  Hence, one should practice living with detachment.

79. When a mudpot topples they will stack it back, if this body topples?

Verse 79

மண்கலம் கவிழ்ந்தபோது வைத்துவைத்து அடுக்குவார்

வெங்கலம் கவிழ்ந்தபோது வேணுமென்று பேணுவார்

நம்கலம் கவிழ்ந்தபோது நாறும் என்று போடுவார்

எண்கலந்து நின்றமாயம் என்னமாயம் ஈசனே

Translation:

When the clay vessel topples, they will stack it piling them,

When the bronze vessel topples, they will protect it saying, ‘I want it’,

When our vessel (the body) topples (dies) they will discard it saying, “it will smell”,

The magic of you remaining merged in this body of eight measures, what a magic, my                                                                                                                                                   Lord!

Commentary:

This is a beautiful verse where Civavākkiyar shows that this body is worthless when it does not house the Lord who animates it.  When the vessel made of clay topples, people will arrange it in all possible fashions so that it will not topple and break.  When the vessel of bronze topples, people will protect it saying, “It is valuable, very useful, I want it”.  However, when the vessel, our body, topples, in other words, when we die, they will discard it saying, “It will smell”.  The body falls down when the soul leaves it, the soul has its life only due to the Divine. 

Hence, Civavākkiyar awed by the fact that such a grand Lord decides to come and animate such a worthless vessel, our body with Its presence.

            இப்பாடலில் சிவவாக்கியர் நமது உடலுள் இறைவன் இல்லாவிட்டால் அதனை ஒருவரும் சீந்தக்கூட மாட்டார் என்று கூறுகிறார்.  மண்பானைகள் கவிழ்ந்தால் மக்கள் அதனை உடனே நேர் செய்வர்.  வெண்கலத்தால் ஆன பாத்திரங்கள் கவிழ்ந்தால் அதனை உடனே ஜாக்கிரதையாக எடுத்து வைப்பார். ஆனால் இவ்வுடல் கவிழ்ந்தால், இறைவன் அதைவிட்டு நீங்கினால், உடனே அதனை நாறும் என்று தூரப்போடுவர்.  ஆனால் இதே நாறக்கூடிய உடலில்தான் இறைவன் குடிகொண்டிருக்கிறான்.  அது எத்தகைய அதிசயம் என்று சிவவாக்கியர் வியக்கிறார்.