98. How a Jivatma becomes Paramatma- the story of the sea turtle

Verse 98

கடலிலே திரியும் ஆமை கரையிலேறி முட்டையிட்டுக்

கடலிலே திரிந்தபோது ரூபமான வாறுபோல்

மடலுளே இருக்கும் எங்கள் மணியரங்க சோதியை

உடலுளே நினைத்துநல்ல உண்மையானது உண்மையே!

Translation:

Like the turtle from the ocean climbing over the shore and laying eggs,

While roaming in the ocean hatches the eggs through thought,

Our Lord, Arangan, the effulgence who remains within the lotus,

Contemplating him within the body, the good truth realized is the truth indeed!

Commentary:

The ocean turtle has a unique way of makings its offspring.  It comes to the shore during the hatching season and lays eggs in the soil.  The mother turtle goes back into the ocean.  It does not remain in the vicinity of the eggs to nourish them or to help them hatch.  The baby turtles hatch from the eggs and go into the ocean to their mothers.  How the babies find their appropriate mothers is a puzzle till date.  

The Lord works with us in a similar fashion.  A small flame of divinity is placed in our bodies.  The all-pervading Ultimate Reality makes it ripen within us and turns it into a huge flame by its mere will.  The soul ultimately realizes the truth and goes back to the Ultimate Reality.   Civavākkiyar says that the Ultimate Reality, the effulgence, the Lord of the arena should be contemplated on as remaining within the body to realize the truth. This truth will make one the good truth, the Ultimate Reality, the satyam.

There is a conjecture that Tirumazhisai Alwar and Civavakkiyar may be the same person.  This verse adds credence to that as it explains one of the subtle, esoteric principles of visishtadvaita through this verse.  Visishtadvaita says that even though the Jivatma and the Paramatma are identical there are eight differences between them.  That is, they are not identical, there are subtle differences between them. Similarly, while the offspring are also sea turtles they are not the mother turtle, they are different entities.

            கடல் ஆமை குஞ்சு பொரிக்கும் முறையை விளக்கும் இப்பாடலின் மூலம் சிவவாக்கியர் எவ்வாறு ஒரு ஜீவாத்மா பரமாத்மாவாகிறது என்ற மிகப்பெரிய கோட்பாட்டை விளக்குகிறார்.  பொதுவாக கடல் ஆமை கரைக்கு வந்து தனது முட்டைகளை இட்டுவிட்டு கடலுக்குத் திரும்பிவிடும். நாளடைவில் அந்த முட்டைகள் பொரிந்து குஞ்சுகள் தமது தாயைத் தேடி கடலினுள் செல்லும் வரை அந்த தாய் ஆமையின் எண்ணம் முழுவதும் அந்த முட்டைகளின் மீதே இருக்கும்.  அதேபோல பரமாத்மா தனது கருவை ஜீவாத்மாவிடம் இடுகிறது. இதையே உபநிஷத்துக்கள் இறைவனின் அந்தர்யாமி நிலை என்று கூறுகின்றன.  இவ்வாறு தன்னுள் பரமாத்மாவைப் பெற்ற ஜீவாத்மா நாளடைவில் தன்னுள் இருக்கும் இறைவனை நினைத்து நினைத்து முடிவில் தானே பாரமாத்மாவாகின்றது. இவ்வாறு அது பரமாத்மாவை அடைகிறது.  அந்த ஜீவாத்மா தன்னை அடையும் வரை பரமாத்மாவின் எண்ணங்கள் அனைத்தும் அந்த ஜீவாத்மாவிடமே இருக்கின்றது.     

            திருமழிசை ஆழ்வாரும் சிவவாக்கியரும் ஒருவர் தானோ என்ற கருத்து பரவலாக நிலவுகிறது.  விசிஷ்டாத்வைதத்தின் மிக நுண்ணிய ஒரு கோட்பாடை விளக்குவதன் மூலம் இப்பாடல் அந்த கருத்துக்கு வலுவேற்றுகிறது.  எட்டு விஷயங்களில் தவிர மற்ற எல்லாவற்றிலும் ஒரு ஜீவாத்மாவுக்கும் பரமாத்மாவுக்கும் இடையே ஒரு வேறுபாடும் இல்லை என்று விசிஷ்டாத்வைதம் கூறுகிறது.  இப்பாடலில் குறிப்பிடப்படும் குஞ்சுக்களுக்கும் தாய் ஆமைக்குமிடையே ஆமையாக இருப்பது என்பதில் எவ்வித வேறுபாடும் இல்லை.  ஆனால் குஞ்சும் தாயும் இருவேறு உயிர்களன்றோ!