73. Nature of the Ultimate Reality

Verse 73

உருவும் அல்ல வெளியும் அல்ல ஒன்றைமேவி நின்றதல்ல

மருவும் அல்ல காதம் அல்ல மற்றதல்ல அற்றதல்ல

பெரியதல்ல சிறியதல்ல பேசும் ஆவி தானும் அல்ல

அரியதாகி நின்ற நேர்மை யாவர்காண வல்லரே

Translation:

Not form, not space, not supported by anything,

Not transformation, not measurable, not the other, not the one without,

Not big, not small, not the speaking soul/ghost,

The honesty of remaining rare. Who is capable of seeing it?

Commentary:

This verse defines the Ultimate Reality.  It is not limited to a specific form.  It is both with form and formless.  Nammazhwar says  uḷan enil uḷan avan uruvam ivvuruvugaḷ, uḷan alan enil avan aruvam ivvuruvugaḷ, uḷan ena ilanena ivai guṇamuḍaimaiyil

uḷan iru tagaiyoḍo ozhivilan parandhē (Thiruvaimozhi 1.1.9).  “If you say He is (with form) then all these are His forms, if you say He is not (with form) then all these are His formless expression.  Verily He remains with both form and formless.  He remains in both states without fail, pervading everything.”  The Ultimate Reality is present with both form and formlessness.  Hence, it cannot be defined as either one or the other. 

The Ultimate Reality supports everything as a substratum but remains itself unsupported.  Tāyumānavar calls it as ‘nirālambam’.  It does not transform into anything, nor is it a product of any transformation.  It is not measurable.  ‘kādam’ means a measure of a mile.  One can never say ‘this is not the Ultimate Reality, it is the other’.  Everything is the Ultimate Reality.  It is the one with all the qualities and not defined by any specific quality (guṇapūrṇa and nirguṇa).  It is both the biggest as well as the smallest (aṇor aṇīyān- smallest of the small, mahato mahīyān- the biggest of the big).  It is not the Jiva but includes it.

Civavākkiyar is amazed by the how everything is the Ultimate Reality and wonders whether anyone is capable of seeing its magnificence.

பரம்பொருளின் தன்மையை விளக்கும் பாடல் இது.  நம்மாழ்வார் தனது திருவாய்மொழியில் பரமாத்மாவைப் பற்றி விளக்கும்போது “உளன் எனில் உளன் அவன் உருவம் இவ்வுருவுகள் உளன் அலன் எனில் அவன் அருவம் இவ்வுருவுகள், உளன் என இலன் என இவை குணமுடைமையில் உளன் இரு தகைவோடு ஒழிவிலன் பரந்தே” என்கிறார்.  இறைவன் அருவமாகவும் உருவமாகவும் அருவுருவமாகவும் இருப்பவன்.  அவனை ஒரு உருவில் அடக்க முடியாது.  அனைத்துக்கும் அடித்தளமாக இருக்கும் அவனை அளக்க முடியாது.  தாயுமானவர் இறைவனை நிராலம்பம் என்கிறார்.  அனைத்து குணங்களுமாகவும் இருக்கும் அவனது குணம் இதுதான் என்று வரையருக்கமுடியாது.  அணுவிற்கணுவாக இருக்கும் அவன் எல்லையற்றவன்.  ஜீவனை உன்னடக்கியவன் ஜீவனல்ல. இத்தகைய பெருமை மிக்க இறைவனின் மேன்மையை யாரறிவார் என்று சிவவாக்கியர் வியக்கிறார்.