124. What we see is only "ourselves"- how?

Verse 124

மின்எழுந்து மின்பரந்து மின்ஒடுங்கு மாறுபோல்
என்னுள்நின்ற என்னுள்ஈசன் என்னுள்ளே அடங்குமே,
கண்ணுள்நின்ற கண்ணில்நேர் மைகண்அறி விலாமையால்
என்னுள்நின்ற வென்னையன்றி யான்அறிந்ததில்லையே! 

Translation:

Like the lightning that arises, spreads and abides,

The Lord who is in me reveals himself and remains within me,

Like the eye that does not know the image that falls on it,

I do not know anything other than myself who remains within me.

Commentary:

This verse explains how knowledge occurs.  However, before explaining the process let us look at the term caitanya.  There is no equivalent term in English for caitanya.  Consciousness comes close but it does not convey the exact meaning of this term.  Caitanya means ‘the Self as well as its nature of being awareness’.  Caitanya is a non-relational term that stands for both the Being and the Awareness. During the process of acquiring knowledge, the consciousness emerges, embraces the object of its cognition, realizes it and then goes back to its original state.  This whole process occurs within a flash of a second like the lightning.  Anything that has an existence is so only because it is ‘touched’ by the consciousness. 

 Consciousness with its complete awareness is the Absolute.   Civavākkiyar calls this caitanya as īśa who is within us.  Depending on the level of spiritual maturation of an aspirant, he is able to recognize, realize the presence and the glory of this consciousness.   However, while this process goes on continuously within us we are not aware of it.  It is like the eye that “sees” objects that fall on it but is not aware of it unless the brain and the mind process the image and give it a quality a nature.  Thus, all we see are the projections of our mind that carries with it our previous conditioning, our qualities and our likes-dislikes.  Hence, Civavākkiyar says that we are seeing nothing other than ‘ourselves’ , our consciousness with our mental modifications.

இந்தப் பாடல் ஞானம் எவ்வாறு ஏற்படுகிறது என்று கூறுகிறது.   இதைப் பற்றி அறிவதற்கு முன் சைதன்யம் என்றால் என்று பார்ப்போம்.  சைதன்யம் என்பதற்கு சரியான வேறு வார்த்தை இல்லை.  அதை விழிப்புணர்வும் இருப்பும் என்று வேண்டுமானால் கூறலாம். ஒன்றைப் பற்றிய அறிவு தோன்றும்போது நடைபெறும் படிகள் என்னவென்றால், சைதன்யம் அப்பொருளை அடைந்து அதைத் தழுவி அதைப் பற்றிய விழிப்புணர்வை நம்முள் ஏற்படுத்தி விட்டு  உடனே மறைந்துவிடுகிறது.  இந்த சைதன்யத்தால் தொடப்படாத எதுவும் இருப்பைப் பெறுவதில்லை. 

சிவவாக்கியர் இந்த சைதன்யத்தை ஈசன் என்கிறார்.  ஒருவர் எவ்வளவு ஆன்மீகத்தில் முன்னேறியிருக்கிறார் என்பதைப் பொருத்து இந்த சைதன்யத்தின் இருப்பை உணருகிறார்.  ஒரு பொருளைக் காணும்போது கண்ணின் காணும் தன்மை அந்தப் பொருளை அடைந்து அதைத் தொட்டுவிட்டு மீண்டும் கண்ணுக்குத் திரும்புகிறது.  ஆனால் நமது மூளை அப்பொருளைக் காட்சிப்படுத்தாவிட்டால் நம்மால் அப்பொருளைப் பார்க்க முடிவதில்லை.  இவ்வாறு நாம் “காணும்” யாவையும் நமது மூளை அதை எவ்வாறு நமக்குத் தோன்றச்செய்கிறது என்பதைப் பொறுத்தது.  அதனால் நாம் காணும் யாவையும் “நாமே” நமது சம்ஸ்காரங்களினால் ஏற்படும் தோற்றங்களே என்கிறார்.