Divine's eyes and glance

  1.18 part 2

அக்ஷ என்ற சொல் கண்கள், என்று பொருள்படும். இதை பெண் தெய்வமாகக் குறிக்கும்போது அக்ஷி என்கிறோம். இந்த பார்வையில் அக்னியை, ர அல்லது ரம் என்ற எழுத்தை சேர்க்கும் அது அக்ஷரம் ஆகிறது. இவ்வாறு சமஸ்கிருதத்தில் உள்ள அ முதல் க்ஷ வரை உள்ள எழுத்துக்கள் அக்ஷரங்கள் எனப்படுகின்றன. க்ஷவுக்கு முந்தைய ஹ என்ற எழுத்து அ வுடன் சேர்ந்து அஹம் அல்லது ஆத்மாவாக வெளிப்படுவதைப் போல, அக்ஷம் என்ற பார்வை, அக்ஷரமாக வெளிப்படுகிறது.

நாம் ஒவ்வொரு எழுத்தையும் சொல்லையும் வாக்கியத்தையும் உச்சரிக்கும்போது நமது சக்தியை அதனுடன் சேர்த்து வெளிப்படுத்துகிறோம், செலவழிக்கிறோம். இவ்வாறு வெளிப்படும் சொல்லே செயலாகிறது. அக்ஷரம் என்றால் அழிவற்றது என்று பொருள். நமது சொல்லும் செயலும் எண்ணமும் (எண்ணமும் ஒரு மொழியிலேயே ஏற்படுகிறது) அழிவதில்லை பிரபஞ்சத்தில் ஏதோ ஒரு இடத்தில் சேமிக்கப்படுகிறது. அதனால்தான் மௌனம் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. மௌனத்தினால் நமது சக்தி சேமிக்கப்பட்டு தேவைப்படும் விதத்தில் செலவழிக்க நமக்குக் கிடைக்கிறது. அந்த சக்தி தேவையற்ற உருவில் நிரந்தரமாக இந்த உலகில் தங்குவதிலிருந்து தடைசெய்யப்படுகிறது.

தேவியின் கண்கள் இவ்வாறு எழுத்துக்கள் என்ற தளமாகவும் அவற்றில் ஓடும் சக்தியாகவும் இருக்கின்றன. அதனால் அவை சூரியன் சந்திரன், அக்னி என்று குறிக்கப்படும் அறிவைக் கொடுக்கும் சக்திகளாகக் காட்டப்படுகின்றன. அதனால் இந்த பாடலில் சிவம் அல்லது தலைவி தனது கண்களால் தலைவனுக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்ற அறிவைக் கொடுக்கிறாள்.

The word “akṣa” means “eyes.” When referring to it as a feminine deity, it is called “akṣi.” From this perspective, when one adds the letter “ra” (or “ram,” relating to fire) to “akṣa,” it becomes “akṣaram.” Likewise, in Sanskrit, the letters from “a” to “kṣa” are called akshara-s. Just as the letter “ha,” which comes before “kṣa,” combines with “a” and appears as “ahaṁ” (or ātman)—so too does “akṣam,” becoming “akṣaram.”

Whenever we utter any letter, word, or sentence, we merge our own energy with it and express or expend it. The word that emerges in this way becomes action. The term “akṣaram” means “indestructible.” Neither our words, deeds, nor thoughts (thought itself arises in some language) ever truly vanish; they remain stored somewhere in the universe. That is why silence (maunam) is recommended. By observing silence, we preserve our energy so we can expend it when and where it is necessary. It also prevents the energy from being permanently locked into unnecessary forms in this world.

The goddess’s eyes function as the basis of letters (akshara-s) and as the power that flows through them. Hence, they are represented as the Sun, the Moon, and Agni (Fire), which bestow knowledge. Therefore, in this verse/song, Śiva (or the heroine) uses her eyes to impart knowledge to the hero—guiding him on what must be done.